Vorig jaar zomer maakte ik met mijn National Leadership Council groep een reis naar Costa Rica. De NLC is een programmma over leidinggeven, onder auspiciën van DiscoveryBound, voor jeugdige studenten van Christian Science. Dit programma benadrukt geestelijke groei, moedigt leiderschapskwaliteiten aan die toegepast worden in dienst van de mensheid. We reisden naar Sarapiqui om daar projecten te doen met de kinderen, die hen zouden helpen bij het vormen van vriendschappen, en hun interesse zouden opwekken voor het gezamenlijk beoefenen van sporten.
Op een middag, nadat we ’s ochtends hadden deelgenomen aan een werkproject, ging onze groep naar Fortuna Falls, een schitterende waterval in het midden van het tropische regenwoud. Enkele dagen daarvoor waren we ingelicht over giftige slangen die daar leven. We wisten dat als je de slangen met rust liet, ze je doorgaans niet lastig vielen. Terwijl mijn vrienden in het water speelden onderaan de waterval, zat ik aan de kant van de weg in mijn dagboek te schrijven over ons werk met de mensen van Sarapiqui, en maakte aantekeningen over het project van die ochtend en van soortgelijke activiteiten eerder in de week.
Opeens hoorde ik mijn vrienden schreeuwen. Ze leken in paniek en wezen mijn kant uit. Eerst begreep ik niet waarvoor er alarm werd geslagen, maar toen zag ik een giftige slang vlak bij me.
Ik begon meteen te bidden met een aanhaling uit de Bijbel: “Wees niet bang, want Ik ben bij je” (Jes. 43:5 NBV). Ik wist dat God mij beschermde en dat hielp me om kalm te blijven en de werkelijkheid van de situatie te zien, namelijk dat ik veilig was omdat God de controle heeft over alle omstandigheden, dus ook deze. Spoedig kwam onze gids naar me toe en zei me een stukje op te schuiven zodat hij de slang kon pakken. En toen ik opzij was gegaan, verwijderde hij de slang van de rots naast me.
Een regel uit een gezang in het Gezangboek van Christian Science inspireerde mij: Laat je gedachten niet besturen door angst (“Let not fear thy thoughts employ”; Thomas Hastings, gezang 97 ). Dit was voor mij een boodschap dat ik kalm en bedaard kon zijn, zonder enige angst voor welke moeilijke situatie dan ook. Ik voelde een grote vrede omdat ik wist dat God bij me was om me te troosten en te beschermen.
Nadat de gids de slang had weggehaald, riep ik naar mijn vrienden dat alles goed met me was en zij hervatten hun activiteiten, terwijl ik stil in mezelf God dankte. De rest van de trip, hoewel niet zonder andere uitdagingen, was vol vreugde. Door deze ervaring was ik in staat om vrees te overwinnen in situaties die zich later voordeden, zoals toen we aan het kamperen waren en een rat mijn tent binnensloop. Op dat schrikwekkende moment was ik in staat om de angst van mijn medetentgenote te kalmeren door haar te vertellen dat God aanwezig was en ons liefhad, en ons beiden te verzekeren dat wij veilig waren in Zijn armen. De rat rende naar buiten en liet ons verder met rust. En van toen af aan hadden wij geen verrassende ontmoetingen meer met andere diersoorten.
Deze ervaring heeft me geleerd dat het koninkrijk der hemelen, of “het wezenlijke rijk van harmonie op aarde” (Mary Baker Eddy, Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift, blz 122) hier is, binnenin ons. We hoeven ons alleen maar af te keren van wat ons oog ziet en weten dat we veilig zijn in God.
Sapphire Johnston is een middelbare school leerling. Ze houdt van zingen in een koor en maakt graag lange fietstochten.
