De man was een melaatse. Verminkt. Iemand om “niet aan te raken” vanwege de angst voor besmetting. Toen Jezus hem zag, ging hij naar hem toe en wiegde hem in zijn armen. Hij kuste zijn kruin. En toen Jezus de man liet gaan, was de melaatsheid genezen. De huid van de man was smetteloos en zijn lichaam vrij van de ziekte.
Ofschoon deze filmscène een interpretatie is van Jezus’ genezing van een melaatse (Risen, 2016), was genezing een natuurlijk element van het levenswerk van Jezus. Ik kende deze bijbelverhalen van het genezingswerk van Jezus en was er altijd dankbaar voor geweest en ik was mij ervan bewust hoe belangrijk ze waren voor degenen die werden genezen en degenen die er getuige van waren. En vandaag de dag onthullen ze aan ons allen belangrijke feiten over God, die ons altijd wiegt in Zijn liefdevolle omarming en die de Liefde is die Christus Jezus, de Zoon van God, weerspiegelde en demonstreerde. Maar ik had nooit eerder beseft dat de genezingen van Jezus in feite het bewijs waren van de overvloed van Gods liefde. Die Liefde werd voelbaar door de wijze waarop Jezus’ reactie op de melaatse werd afgebeeld. Er was geen afkeer, geen angst. Alleen maar ultieme tederheid.
Hoe kon Jezus dit doen? Hoe was Jezus in staat om deze melaatse te wiegen en te kussen? Hoe kon hij uitdrukking geven aan die tederheid bij het zien van wat voor de meesten van ons heel verontrustend zou zijn?
Mary Baker Eddy geeft ons het antwoord hierop in haar boek Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift. Zij schrijft: “Jezus aanschouwde in de Wetenschap de volmaakte mens, die voor hem zichtbaar was, waar door stervelingen een sterfelijk mens wordt gezien. In deze volmaakte mens zag de Verlosser Gods eigen gelijkenis en deze juiste kijk op de mens genas de zieken” (blz. 476-477).
De volmaakte mens die Jezus zag, is de geestelijke idee van mens, beschreven in het scheppingsverhaal in het eerste hoofdstuk van Genesis, waar staat dat God de mens “zeer goed” maakte, naar Zijn eigen beeld en gelijkenis (zie vers 26, 27, 31). De genezingen van Jezus brachten deze geestelijke waarheid aan het licht – dat de mens gemaakt door de goddelijke Geest, een geestelijke identiteit heeft en altijd in stand word gehouden door Gods constante zorg. En in deze beeld-en-gelijkenisrelatie met God, is ziekte – elke aandoening – een geestelijke onmogelijkheid, een onwerkelijkheid.
De missie van Jezus op aarde was een voorbeeld te geven van de goedheid en liefde van God. Hij deed dit door te genezen. Jezus legde uit dat God zijn Vader was en ook “Onze Vader.” In de Zaligsprekingen, zijn bekendste verhandeling (zie Mattheüs, hoofdstuk 5-7), legde hij uit hoe de vaderliefde van God op praktische wijze hier op aarde tot uitdrukking wordt gebracht – bijvoorbeeld: God laat de zon opgaan en laat het regenen, voorziet ons van ons dagelijks brood, vergeeft ons en beschermt ons tegen de verleidingen van het kwaad. Jezus verzekerde ons dat God onze noden kent en ons voorziet van praktische zorg op aarde. In Gods vaderliefde en zorg kan er geen moment zijn van verwaarlozing of ziekte van enige aard.
Omdat Jezus begreep dat God de oorzaak en behoeder is van Zijn eigen volmaakte schepping en hij zichzelf zag als de praktische uitdrukking van Gods vaderliefde voor iedereen, kon hij het tegen alles opnemen wat niet met deze werkelijkheid overeenstemde. Hij was niet bang voor of onder de indruk van ziekte, verminking, blindheid of iets dat tegenovergesteld was aan de geestelijke en perfecte schepping van onze liefdevolle Vader. De liefde die Jezus aan anderen toonde, bracht de geestelijke werkelijkheid op zo’n manier over, dat degenen die genezing nodig hadden, werden genezen.
De genezingen van Jezus waren een manier waarop hij de mensen onderwees over Gods liefde. Zijn zorgzaamheid en tederheid demonstreerden deze Liefde en stelde hen die hij genas in staat zichzelf in een ander licht te zien – als geliefd en waardig, zoals ze door God waren gemaakt.
Gods tedere liefde en genezende macht, zoals aangetoond door Jezus, blijft beschikbaar en toegankelijk voor ons om vandaag te leren en te demonstreren. Dit wordt bevestigd door de woorden van Jezus: “Ik zeg u: Wie in Mij gelooft, zal de werken die Ik doe, ook doen, en hij zal grotere doen dan deze” (Johannes 14:12). Deze verklaring heeft gezag en verzekerd ons dat wij ook Gods liefde kunnen weerspiegelen en anderen kunnen wiegen, zoals Jezus deed, in de gewisheid van Zijn liefde voor hen.
Wanneer wij anderen wiegen, houdt dit in dat we dezelfde kijk hebben als Jezus, namelijk, de mens zien zoals hij geschapen is door God, en weten dat Gods vaderliefde hier en nu aanwezig is en de mens en het universum omarmt. Deze juiste geestelijke kijk geneest.
Een vriendin van mij had hier een ervaring mee. Haar vierjarig kleindochtertje was op een mierenhoop gestapt toen ze buiten speelde. Haar voet was bedekt met mieren en daarna met mierenbeten. De dochter van mijn vriendin – de moeder van het kindje en een medisch verpleegster – was heel bezorgd en ging naar de apotheek om pijnstilling te kopen. Zij belde mijn vriendin die onderweg was naar de kerk, en vertelde haar het hele verhaal. De eerste reactie van mijn vriendin was zich druk te gaan maken over de vraag waarom dit haar lieve kleindochtertje moest overkomen. En zij was ook woest op de mieren.
Maar daarna kreeg zij al gauw een andere kijk hierop, een juiste kijk op wat er werkelijk gaande was, gebaseerd op wat zij wist over de vaderliefde van God. Haar gedachten veranderden van boosheid en irritatie naar de erkenning dat God Zijn schepping liefheeft, inclusief die mieren. Zij wiegde mentaal iedereen en alles in die tedere liefde van God. Ze wist dat haar kleindochter niet gekwetst kon worden door de mieren net zo min als zij de mieren kon kwetsen. Er was nooit iets anders geweest dan de constante harmonie van Gods bestuur van het universum en alles wat zich daarin bevindt.
Mijn vriendin vertelde me dat de verandering onmiddellijk plaatsvond. Haar dochter was verrast dat er geen spoor van mierenbeten waren en heeft de pijnstilling nooit gebruikt. Haar kleindochter die verslag wilde doen van de dramatische ervaring, vond tot haar verbazing uit dat haar ene voet gelijk was aan de andere – schoon en normaal. Mijn vriendin was diep onder de indruk en heel dankbaar.
Een juiste, geestelijke kijk geneest altijd. Wanneer we worden bewogen door liefde voor anderen, fungeert die tedere gedachte als een licht dat hen in staat stelt zichzelf te zien als een geliefd kind van God en te beseffen dat zij beschermd zijn tegen ziekte en gevaar. Het resultaat is genezing.