Toen ik verleden jaar in het Christian Science zomerkamp was had ik een heel belangrijke genezing.
Mijn vriendin Rachel en ik gingen zwemmen in een zwembad dat wel 3 meter diep was. Rachel leerde me hoe ik de bodem van het zwembad kon raken. Toen dat eindelijk lukte, was ik zo blij dat ik het nog een paar keer deed. Maar opeens begonnen mijn oren te ploffen door de druk op de bodem.
Nadat ik uit het zwembad kwam, ging ik naar volksdansen en rock en rolldansen. Maar toen begonnen mijn oren erg zeer te doen. Ik vroeg de groepsleider of ik naar de Christian Science practitioner kon gaan. Ze bracht me naar hem toe en we zaten een poosje samen rustig te bidden. De practitioner vertelde me dat God altijd bij me is en dat Hij mijn bescherming is. Dit hielp me om me veilig en getroost te voelen.
Hij herinnerde me er ook aan: “There is no spot, where God is not” (Er is geenplek waar God niet is). En hij zei, dat ik aan het bijbelvers moest denken: “Laat af en weet dat ik God ben”(Psalm 46:10). Ik wist dat, al was ik ver van huis, God er altijd voor me is.
Die nacht bleef ik over deze ideeën nadenken en ze hardop zeggen. Hoe meer ik bad en me dichter bij God voelde, hoe minder mijn oren pijn deden. Ik wist dat de pijn niet echt kon zijn omdat alleen God en Zijn liefde echt zijn.
De volgende dag waren mijn oren helemaal beter. Vanaf toen heb ik geen last meer van mijn oren gehad.
Ik vind het fijn om te bidden want het geeft me moed om elk probleem wat ik ook heb aan te pakken. Als ik bid voel ik me veilig, alsof ik in een dekentje gerold ben. Ik weet dat God overal is, en altijd bij me is.
