Πολλοί από εμάς γνωρίζουν την ιστορία του Νώε στην Αγία Γραφή – ότι ο Θεός τον καθοδήγησε να κατασκευάσει μία κιβωτό, μία μεγάλη βάρκα για να στεγάσει τον Νώε, την οικογένειά του, και πολλά ζώα κατά τη διάρκεια μιας πλημμύρας ασύγκριτης έκτασης. Ακόμη και όταν τα νερά ανέβηκαν, με την απλή κατανόηση του Θεού και την υπακοή στις οδηγίες Του, ο Νώε και η οικογένειά του ήταν ασφαλείς.
Για κάποιους από μας, τα νερά που ανεβαίνουν μπορεί να πάρουν μερικές φορές τη μορφή δύσκολων γεγονότων για την προσωπική μας ζωή, ή αυξανομένων, και ευρέως διαδεδομένων, απειλών για την ευημερία της ανθρωπότητας. Κατά τη διάρκεια αυτών των δύσκολων χρόνων, μπορούμε να βρούμε καταφύγιο, όταν στραφούμε προς τον όλο αγάπη, Πατέρα-Μητέρα Θεό – αυτόν που δημιουργεί και διατηρεί τα πάντα. «Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι», υπόσχεται η Αγία Γραφή (Ψαλμός 46:1).
Στο εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης, η Μαίρη Μπέϊκερ Έντυ εκφράζει την βαθιά πνευματική σημασία της κιβωτού, την οποία μπορούμε να δούμε να επιβεβαιώνεται στην εμπειρία του Νώε και να εφαρμόζεται και σε μας σήμερα. Δίνει τον ορισμό της κιβωτού με αυτόν τον τρόπο:
Ασφάλεια· η ιδέα, ή αντανάκλαση της Αλήθειας, που αποδείχνεται ότι είναι τόσο αθάνατη όσο και η Αρχή της· η κατανόηση του πνεύματος, που εξαλείφει τη δοξασία στην ύλη.
Ο Θεός και ο άνθρωπος που συνυπάρχουν και είναι αιώνιοι· η Επιστήμη που δείχνει ότι οι πνευματικές πραγματικότητες όλων των πραγμάτων δημιουργήθηκαν από Αυτόν και υπάρχουν παντοτινά. Η κιβωτός δείχνει την κατανίκηση του πειρασμού και τη διαδοχή του από την εξύψωση (Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, σελ. 581).
Ποιος από εμάς δεν αγωνίζεται με φόβο, σε εποχές, που η αρμονία της δικής μας ζωής ή μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας φαίνεται να απειλείται; Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα την ανάγκη να αναζητήσω καταφύγιο εξαιτίας του φόβου στην «κιβωτό» της πνευματικής κατανόησης. Η ενέργεια αυτή δεν δείχνει μια ιδιοτελή υποχώρηση απλώς για να σωθούμε. Στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς το αντίθετο! Είναι ειλικρινής, τρυφερή προσευχή, μια ανιδιοτελής στροφή προς τον Θεό, το Πνεύμα, που είναι το παν, για να αναδείξει περισσότερο την υπεροχή Του. Μάθαμε να καταλαβαίνουμε ότι ο άνθρωπος - «η ιδέα ή η αντανάκλαση της Αλήθειας», η οποία περιλαμβάνει την πραγματική ταυτότητα του καθενός - είναι πράγματι «τόσο αθάνατη όσο η αρχή της», που είναι ο Θεός, το καλό.
Ο φόβος προέρχεται από την κοινή πεποίθηση ότι είμαστε όλοι θνητοί, ζούμε στην ύλη, ευάλωτοι σε ασθένειες, στη βία, στη στέρηση. Οι καρδιές μας πηγαίνουν προς εκείνους που φαίνεται να έχουν κατακλυστεί με τέτοιες δυσκολίες, αλλά μπορούμε, όπως έκανε ο Χριστός Ιησούς, να ανταποκριθούμε με κάτι περισσότερο από συμπάθεια και ανησυχία. Μπορούμε να ανταποκριθούμε με συμπόνια που φέρνει θεραπεία. Μπορούμε να φτάσουμε στον Θεό με την προσευχή για να διακρίνουμε και να νοιώσουμε την φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, που περικλείει τα πάντα, μία φροντίδα που απορρέει από την αιώνια ενότητα του ανθρώπου με τον Πατέρα-Μητέρα του.
Οι οδηγίες του Θεού προς τον Νώε άρχισαν με τα εξής: «Κάμε εις σεαυτόν κιβωτόν εκ ξύλων Γόφερ· κατά δωμάτια θέλεις κάμει την κιβωτόν» (Γένεσις 6:14). Στις προσευχές μας έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε «δωμάτια» στη σκέψη μας για όλους εκείνους που χρειάζονται τη βοήθειά μας – να τους φέρουμε όλους μέσα, να το πούμε έτσι, στην ασφάλεια της κιβωτού μας. Αυτό περιλαμβάνει τους εαυτούς μας, τους αγαπημένους μας, τους γείτονές μας, τους κατοίκους μιας πόλης, ή ακόμη και ευρύτερα τμήματα της ανθρωπότητας. Μπορούμε να προσευχηθούμε για να δούμε ότι όλοι τους στην πραγματικότητα βρίσκονται ήδη στην ασφάλεια της ευεργετικής καθοδήγησης του Θεού.
Μπορούμε να φτάσουμε στον Θεό με την προσευχή για να αντιληφθούμε και να νιώσουμε την αστείρευτη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα.
Όπου υπάρχει φόβος μόλυνσης, για παράδειγμα, θεωρώ χρήσιμο να αποκτήσω μια πληρέστερη αντίληψη της αγνής αγαθότητας του άπειρου Πνεύματος, το οποίο Πνεύμα εκδηλώνεται για πάντα στον καθένα από εμάς, επειδή είμαστε στην τέλεια αντανάκλαση του Πνεύματος. Μέσω της προσευχής όλο και περισσότερο αφήνουμε πίσω μας την δοξασία σε αυτό που οι υλικές αισθήσεις δέχονται ως πραγματικό – ότι ο άνθρωπος αποτελείται από ύλη· ότι φοβισμένες ή αμαρτωλές θνητές σκέψεις και δοξασίες εξωτερικεύονται στην ύλη, προκαλώντας ασθένεια και παραμόρφωση. Αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι ο θείος Νους, ο Θεός, μόνος κυβερνά – ότι αυτός ο άπειρος Νους φανερώνει την εικόνα του, τον άνθρωπο, την αρμονία του Πνεύματος, την ωραιότητα και τελειότητα της Ψυχής, την αθανασία της Ζωής.
Αυτό απαιτεί να απομακρυνθούμε από την υλική αίσθηση της ζωής και να μάθουμε να αγκαλιάζουμε μια πιο πνευματική αντίληψη της πραγματικής ατομικότητας. Το βιβλίο Επιστήμη και Υγεία περιγράφει αυτό που ισχύει ακόμα και σήμερα για όλους μας, διότι όλοι είμαστε παιδιά του Θεού: «Η σωστή αντίληψη για τον άνθρωπο αποκαλύπτει ότι, αντί να έχει μία υλική μορφή με αισθήσεις, έχει ένα αναίσθητο σώμα· και επειδή ο Θεός, η Ψυχή του ανθρώπου και όλης της ύπαρξης, είναι αέναος όσον αφορά τη δική Του ατομικότητα, αρμονία και αθανασία, μεταδίδει και διαιωνίζει τις ιδιότητες αυτές στον άνθρωπο – μέσω του Νου, όχι της ύλης» (σελ. 280).
Σε αυτήν την αλήθεια της ύπαρξής μας δεν υπάρχει καμία ευκαιρία να μεταφερθεί η ασθένεια σε οποιοδήποτε άτομο - ή ακόμα και να υπάρχει - επειδή ο καθένας μας είναι ο βλαστός της Αγάπης του Πατέρα-Μητέρα μας. Προερχόμαστε από την Αγάπη, γιατί εκφράζουμε Αγάπη, και η Αγάπη μας δίνει μόνο καλοσύνη. Η αληθινή μας Μητέρα, η άπειρη Ψυχή, διαμορφώνει καθένα από τα παιδιά της με αγάπη και ομορφιά. Όσο προσευχόμαστε υπομονετικά να αποκτήσουμε μια τέτοια πνευματική πεποίθηση εξ ονόματος των συνανθρώπων μας, τόσο περισσότερο νοιώθουμε την πεποίθηση ότι η Αγάπη ικανοποιεί, και θα ικανοποιεί, την ανάγκη για θεραπεία.
Η κιβωτός δεν είναι ένα περιορισμένο καταφύγιο, διαθέσιμο μόνο σε λίγους. Είναι η συνείδηση ότι όλοι βρίσκονται στην άπειρη βασιλεία της καλοσύνης του Θεού, ένα γεγονός που μαθαίνουμε σταδιακά ότι είναι ήδη η αλήθεια. Μέσα από την αγάπη, την ανιδιοτέλεια και την πνευματική κατανόησή μας, το φως της αρμονίας του Θεού είναι πιο εμφανές, αγκαλιάζοντας τους άλλους με τη θεραπευτική, αναζωογονητική δύναμή του. Και μαθαίνουμε ότι και εμείς είμαστε ασφαλείς και καλά υπό την διακυβέρνηση του θείου Πνεύματος.
Υπάρχει μια θερμή, καθησυχαστική πεποίθηση και χαρά της παγκόσμιας αδελφοσύνης να βρεθεί σε αυτή την πνευματική κατανόηση, καθώς κατανοούμε περισσότερο αυτό που στο Επιστήμη και η Υγεία αναφέρεται ως "η ασώματη αντίληψη για τον Θεό και τον άνθρωπο, δηλαδή, η άπειρη Αρχή και η άπειρη ιδέα – στον έναν Πατέρα με την παγκόσμια οικογένεια Του, που την ενώνει το ευαγγέλιο της Αγάπης» (σελ. 577).