Ongeveer twee jaar geleden maakte ik een rare val in mijn tuin. Ik droeg dikke wintersokken en in het begin zag ik dus geen verwonding, maar het voelde alsof er botten waren gebroken in mijn voet en de pijn was hevig.
Direct keerde ik me naar de geestelijke feiten van het zijn om de suggestie van pijn tegen te spreken. Ik bad met de “wetenschappelijke verklaring van het zijn” in Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift van Mary Baker Eddy, waar staat: “Er is geen leven, waarheid, intelligentie noch substantie in de stof. Alles is oneindig Gemoed en zijn oneindige manifestatie, want God is Alles-in-alles. Geest is onsterfelijke Waarheid; de stof is sterfelijke dwaling. Geest is het werkelijke en eeuwige; de stof is het onwerkelijke en tijdelijke. Geest is God en de mens is Zijn beeld en gelijkenis. Daarom is de mens niet stoffelijk; hij is geestelijk“ (blz. 468).
Toen ik deze ideeën overdacht, zag ik in dat ik nooit kon vallen van de wetenschappelijke verklaring van mijzelf, als het ongeschonden geestelijk idee dat God heeft geschapen. Ik begreep dat het bestaan van de mens niet in een stoffelijk lichaam is, wat betekende dat de pijn die ik voelde een illusie was. Ik hield elk van deze gezegende waarheden vast in mijn gedachten en de pijn nam af.
Maar ik had meer hulp nodig om geheel te genezen, en ik werd geïnspireerd door de geestelijke definitie van Kerk in Wetenschap en Gezondheid, die ik net diepgaand had bestudeerd, omdat ik die week het lidmaatschap had aangevraagd van een plaatselijke vertakking van De Moederkerk, The First Church of Christ, Scientist, in Boston, Massachusetts. Een deel van deze omschrijving van Kerk verwijst naar: “Het bouwwerk van Waarheid en Liefde; al wat berust op en voorkomt uit het goddelijk Beginsel”(blz. 583). Ik was diep ontroerd door deze definitie van Kerk als een geestelijk idee, een bouwwerk gesteund en in stand gehouden door God.
Toen ik later op de avond mijn sokken uitdeed zag ik dat de verwonding ernstiger was dan ik had gedacht. Hoewel de pijn verminderd was, zaten de botjes van twee tenen duidelijk niet op hun plaats.
Ik ging door met bidden met het tweede deel van de definitie van Kerk, waarin verwezen wordt naar het hoogste menselijk concept van het geestelijke idee: “De Kerk is die instelling, die het bewijs levert van haar nut en blijk geeft het mensdom te verheffen, door het sluimerend begrijpen uit stoffelijke geloofsvormen wakker te roepen tot de erkenning van geestelijke ideeën en de demonstratie van de goddelijke Wetenschap, waardoor zij duivelen, of dwaling, uitwerpt en de zieken geneest.” En ik besefte dat ik liefdevol ondersteund werd door ieder aspect van deze instelling – alle leden, alle tijdschriften en alle Christian Science practitioners, en zo meer – waarvan de missie is, de gedachten te doen ontwaken tot het begrijpen van de geestelijke volmaaktheid van de mens.
Dat bracht me ertoe te bevestigen dat ik mij toen en altijd klaar en helder bewust was van mijn God-gegeven volmaaktheid; dat, als de weerspiegeling van Geest wiens bouwwerk volmaakt was, mijn bouwwerk altijd volmaakt was, nooit beschadigd of gebroken, maar één geheel; dat God dezelfde was vóór het zogenaamde ongeluk en ook erna. In God had er geen verandering plaatsgevonden, dus ook niet in zijn idee de mens. Ik viel vredig in slaap en wist dat ik geliefd was en voelde me verlicht door deze gedachten en was dankbaar voor De Moeder Kerk en alles waarvoor zij staat.
Een uur later werd ik wakker met de vreemdste gewaarwording in mijn voet. Hij was warm en tintelde en het was alsof zachte vingers de botten aan het masseren waren. Ik hoorde kraakgeluidjes, maar voelde geen pijn. Toen ik naar mijn voet keek waren de tenen recht, en ik kon ze normaal bewegen. De zwelling was verdwenen en binnen een dag waren ook alle blauwe plekken weg.
Ik zal nooit vergeten hoe gelukkig ik me toen voelde. Ik ben zo dankbaar voor deze machtige goddelijke Wetenschap.
Martine Blackler
Uvongo, KwaZulu-Natal, Zuid-Afrika