Πριν κάποια χρόνια, είδα μία παράσταση τσίρκου, όπου τα πατώματα κάτω από τα πόδια μας γέρνανε και κουνιόνταν καθώς περπατούσαμε. Το διασκεδαστικό ήταν στην προσπάθεια που κάναμε για να διατηρήσουμε την ισορροπία μας ενώ αγωνιζόμασταν να φθάσουμε στο τέλος!
Καιροί αναταραχής και αστάθειας μερικές φορές είναι λίγο σαν αυτό που περιέγραψα πιο πάνω, εκτός από το ότι δεν είναι συνήθως διασκεδαστικοί. Αν αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε ισορροπία και βεβαιότητα για το μέλλον και τα πράγματα που έχουμε υπολογίσει ως σταθερά δεν υπάρχουν πια, οι καιροί αυτοί δεν είναι ποτέ καλοί ή επιθυμητοί. Αλλά μπορούν στην πραγματικότητα να μετατραπούν σε ευλογίες, αν μας ωθούν να κοιτάξουμε πέρα από την υλική εμπιστοσύνη για να ανακαλύψουμε ότι είμαστε αχώριστοι από τον Θεό.
Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη ενθαρρυντικά αποσπάσματα που μεταφέρουν βαθιές απόψεις για την αμετάβλητη σχέση που έχουμε με τον Πατέρα-Μητέρα μας Θεό. Στο βιβλίο των Ψαλμών, για παράδειγμα, βλέπουμε τη βαθιά εμπιστοσύνη που ο ψαλμωδός είχε στο Θεό ως καταφύγιο από τις αναταραχές της υλικότητας: «Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι. Δια τούτο δεν θέλομεν φοβηθή και αν σαλευθή η γη και μετατοπισθώσι τα όρη εις το μέσον των θαλασσών και αν ηχώσι και ταράττωνται τα ύδατα αυτών· και σείωνται τα όρη δια το έπαρμα αυτών. Ο Κύριος των δυνάμεων είναι μεθ’ ημών· προπύργιον ημών είναι ο Θεός του Ιακώβ.» (Ψαλμοί 46: 1-3,7).
Με διάφορους τρόπους ο Χριστός Ιησούς δίδαξε και απέδειξε για όλους μας ότι ο Θεός είναι η σταθερή, αμετάβλητη πηγή όλου του καλού. Για παράδειγμα, στις παραβολές των κρίνων που δεν κοπιάζουν ούτε κλώθουν για να ενδυθούν, και των κοράκων, που «δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν» αλλά τρέφονται (βλ. Λουκά, κεφάλαιο 12), ο Ιησούς δείχνει την ακλόνητη αξιοπιστία του Θεού στο να μας παρέχει όλα όσα χρειαζόμαστε. Και διαβεβαιώνει τους ακροατές του με αυτή την υπόσχεση – «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν» (στίχος 32).
Η αληθινή ειρήνη, η σταθερότητα και η χαρά βρίσκονται στην κατανόηση του Θεού.
Ο Θεός μας δίνει «την βασιλεία», το μόνο που είναι απαραίτητο για την ευτυχία και την ευημερία μας. Η αρμονική Του διακυβέρνηση είναι σταθερή, επειδή Αυτός είναι η άπειρη, αμετάβλητη Αγάπη, η θεία Αρχή που στηρίζειτη δημιουργία και η οποία ποτέ δεν αλλάζει ή καταστρέφεται. Ως παιδιά του Θεού είμαστε πνευματικοί - η έκφραση ή η εικόνα του Θεού - και η Θεία Αρχή διατηρεί την πληρότητα και την ασφάλειά μας μέσω του νόμου Του, αυτού του αμετάβλητου καλού. Αυτή η πνευματική πραγματικότητα δεν διακρίνεται μέσα από τις σωματικές αισθήσεις ή την υλιστική συλλογιστική. Αλλά γίνεται όλο και πιο εμφανής σε εμάς καθώς μαθαίνουμε να εμπιστευόμαστε ό,τι η πνευματική αίσθησή μας λέει για τον Θεό.
Πριν από πολλά χρόνια ήμουν σε μια δουλειά στην οποία τα πάντα γύρω μου άλλαζαν και κατέρρεαν. Λόγω οργανωτικών αλλαγών, μου είπαν ότι η θέση μου δεν ήταν πλέον απαραίτητη και την ανέλαβε ο βοηθός μου. Αντί να παραπονεθώ για τα γεγονότα, παρέμενα ήσυχα στη διάθεση του Θεού, γνωρίζοντας ότι αυτή η αλάνθαστη, γεμάτη αγάπη Αρχή κυβερνούσε και θα με φρόντιζε με τον πιο σωστό τρόπο.
Παρά τις επανειλημμένες ενδείξεις επικείμενης αλλαγής, συνέχισα να εμπιστεύομαι τον Θεό και να περιμένω. Τελικά, πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος πριν από τη σταδιακή κατάργηση της θέσης μου. Μέχρι τότε οι συνθήκες μου ήταν τέτοιες ώστε η αλλαγή ήταν αρμονική και δεν με έβλαψε. Έφυγα με ένα αίσθημα απόλυτης γαλήνης.
Καθώς όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε τη σταθερή αρμονία της διακυβέρνησης του Θεού, είμαστε σε θέση να προσευχόμαστε πιο αποτελεσματικά, επίσης, σε καταστάσεις ευρύτερης αναταραχής. Η εμπιστοσύνη στον Θεό, τον άπειρο θείο Νου, μας κάνει να έχουμε την τάση να μην αφήνουμε τα πράγματα στα τρεμάμεναχέρια του θνητού νου, στην υλική νοοτροπία στην οποία η εκούσια βεβήλωση, ο θυμός και η εχθρότητα μερικές φορές φαίνονται να αναπαράγουν περισσότερα από αυτά σε κάθε κατεύθυνση. Τέτοιες συνθήκες απαιτούν προσευχή, πνευματική διάκριση, και εμπιστοσύνη στον Θεό, ο οποίος περιβάλλει και κυβερνά όλη τη δημιουργία Του.
Αναφερόμενη στον Θεό, η Μαίρη Μπέϊκερ Έντυ δηλώνει στο εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης: «Ο κόσμος υπάγεται πραγματικά στη δικαιοδοσία του Νου, που ελέγχει κάθε αποτέλεσμα κα αναγνωρίζει ότι κάθε αιτία ανήκει στον θείο Νου» (Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών, σελ.379).
Και κάπου αλλού γράφει: «... ας αντιμετωπίσουμε με ταπεινοφροσύνη, ας συγχωρήσουμε φιλεύσπλαχνα, ας σκεφτούμε με σύνεση, και με αγάπη ας ερευνήσουμε την ταραχή του θνητού νου, ώστε οι ξαφνικές εκλάμψεις του να μας βοηθήσουν, όχι για ένα ξεκίνημα, αλλά για κατοχή απροσδόκητης χαράς» (The First Church of Christ, Scientist, and Miscellany, σελ. 201).
Η αληθινή ειρήνη, η σταθερότητα και η χαρά βρίσκονται στην κατανόηση του Θεού, του οποίου η αγάπη και η διακυβέρνηση είναι αμετάβλητες. Αυτό ισχύει όχι μόνο ξεχωριστά για τον καθένα από εμάς αλλά και για όλη την ανθρωπότητα.